6 Şubat 2011 Pazar

artık büyü Özlem...

çocukluğumuzda kalmış temizlik,masumiyet...
hem kendimiz hem başkalarıyla o tertemiz ruhumuzu kirletmişiz
bakıyorum da insanlar ne kolay birbirini kırıyor düşünmeden,rahatsız olmadan
ne kolay menfaatleri uğruna harcıyorlar birbirlerini,yalanlar söylüyorlar
sonra hiçbişey olmamış gibi,yüzlerinde en sağlam maskeleriyle karşılıklı oturup muhabbet ediyorlar
birini çok sevmek ne zor mesela...ve çok değer vermek...ve çok güvenmek...
konuşurken şöyle aklından geçenleri olduğu gibi söylemek bile ne zor!
çünkü içinde ''şöyle dersem böyle anlar ,böyle dersem şöyle anlar'' hesaplamaları telaşın var
ya da dürüstlük ne zor
ya dürüstlük iyi bir özellik  değil miydi ben mi karıştırıyorum?
ve en zoru da hayatında bu gibi şeyleri kaldırabilmek...
isyan edersen suçlu,sussan yine suçlusun hemde
isyan edersen terbiyesiz saygısız olursun ,sussan (olmayan suçunu kabullenip)bak nasılda oturdu kaldı olursun hemde daha çok tepene binerler daha çok kullanırlar.. insanların içi okadar geniştir işte..
ikiyüzlü olursan,yalanlar söylersen,insanları ve imkanları kullanırsan süpersin ama senden iyisi yok...

1 yorum:

  1. şu çivisi çıkmış dünyada uğruna yaşanılacak birşey kalmış da benim haberim mi yok?

    YanıtlaSil